Encontro

(Falta foto :-(  pero está na memoria). 

Que ledicia poder estar a gusto, independentemente do recuncho, coa túa xente. Sentir que o momento é único e indefinido, que é cómodo de levar, que é para gardar no recordo,... sentir iso é gratificante e ademais de balde. Pero non está accesible a todos, senón a aqueles que o sepan apreciar.

Momentos non programados,  deixados ó desdén dun rumbo descoñecido, co único fin de disfrutar do instante deixándote mexer pola corrente das verbas e dos ademáns, descoñecendo á súa vez o desenlace , por moi bo que sexa, non desexado.

Intres impagábeis e á vez cheos de valor.